به تصمیمی عجیب که هیچ وقت فکر نمی کردم در زندگی من پیش بیاید فکر میکنم.
از روز اول هم گه گاه فکر می کردم. ولی دو سالی ست که رهایم نمیکند. واقعا من . به درک حالا که انقدر عادی شده ...
به کسی فکر نمی کنم.
به بعد خودم فکر می کنم به اینکه پشمیان نشوم. ولی پشیمانی در زندگی به چه معناست واقعا . اختیار در زندگی ما چه نقشی بازی می کند. و چقدر احتمال دارد که اگر برگردیم باز هم همان راه و همان روش را در پیش نگیریم.
خلاصه باید دل به دریا زد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر